“O, Jakże szczęśliwe i błogosławione są one,
...które odpowiedziały na wezwanie Pana i żyją w czystości,
bez własności, w posłuszeństwie i klauzurze"
...

Św. Franciszek z Asyżu

Jesteśmy siostrzaną wspólnotą, której życie wiary i posługa wypływa z tego samego źródła, z którego czerpał nasz Ojciec Franciszek, to jest z Ewangelii i kontemplacji;
Siostry, pociągnięte przykładem św. Franciszka i pod działaniem Ducha Świętego, pragną wiernie zachowywać świętą Ewangelię Pana naszego Jezusa Chrystusa, żyjąc w posłuszeństwie, ubóstwie i czystości;
W kontemplacji i modlitwie Siostry chcą szczerym i czystym sercem stale uwielbiać Trójjedynego Boga, trwać w poznawaniu i rozważaniu tajemnic Jezusa Chrystusa, a szczególnie tajemnic Żłóbka, Krzyża i Eucharystii;
Przez nasza wspólnotę siostrzanego życia chcemy w sposób szczególny świadczyć o tej wspólnocie miłości, która - zgodnie z życzeniem Chrystusa - winna być znamienną cechą Kościoła i każdego Jego ucznia;
Oddzielone od świata klauzurą, oddajemy się wielkodusznie praktyce pokuty w odosobnieniu i milczeniu, aby błagać o łaski dla braci w świecie i ich zbawienie;
Nasza forma życia jest znamiennym i charakterystycznym sposobem bycia Kościołem, życia w Kościele, tworzenia wspólnoty z Kościołem, pełnienia własnej misji w Kościele.

Przedłużamy łączność z Panem, nabytą na modlitwie i kontemplacji, w trudzie codziennej pracy, przez którą zdobywamy środki do życia, wykonując ją jednak w taki sposób, byśmy nie gasiły ducha modlitwy, a w duchu ubóstwa powierzając się opatrzności Ojca Niebieskiego;
Łączymy apostolstwo modlitwy z innymi dziełami miłosierdzia, na ogół w obrębie własnych klasztorów, jak opieka nad starszymi, chorymi osobami, posługa modlitewna „ostatniej drogi”;
Naszymi dobrami dzielimy się z potrzebującymi, podejmując pielgrzymów posiłkiem i noclegiem, dożywiając bezdomnych i ubogich i udzielając im pomocy materialnej;
Udzielamy wsparcia dla potrzebujących duchowej pomocy modlitwą i rozmową „ku pokrzepieniu serc”, przy furcie i drogą multimedialną (telefon, internet, korespondencja);
Szyjemy i haftujemy szaty i paramenty liturgiczne, wyrabiamy dewocjonalia (różańce), wieńce dożynkowe i zdobione ręcznie kartki okolicznościowe i inne przedmioty;
Pielęgnujemy własne ogrody;
Wszystkie obowiązki wypełniamy w duchu radości, aby wskazywać, że w każdej sytuacji i każdym działaniu Bóg jest godny uwielbienia.